ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΦΑΡΣΑΛΩΝ -ΤΑΜΠΑΚΟΣ ΤΩΝ ΦΑΡΣΑΛΩΝ

  

 Στην  υστεροαρχαϊκή περίοδο (τέλη του 6ου αιώνα π.Χ.) η πόλη της αρχαίας Φαρσάλου, ούσα πλούσια και ισχυρή, αρχίζει να περικλείεται από δυνατό τείχος, ενισχυμένο με πύργους και πύλες. Η κατασκευή του τείχους συνεχίστηκε έως και τον 4ο αιώνα π.Χ.

     Το τείχος ήταν εξολοκλήρου λίθινο και για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε ντόπιος γκριζωπός ασβεστόλιθος. Το κυριώτερο σύστημα δόμησης του τείχους είναι το ισόδομο τραπεζιόσχημο. Σε μικρό μόνο τμήμα του, το πρωιμότερο χρονολογικά, έχει κτιστεί σύμφωνα με το πολυγωνικό σύστημα, με επίδραση της λέσβιας τοιχοδομίας, αλλά και με την έμπλεκτο τεχνική.

   πηγή :

 http://www.farsala.gr/culture/aksiotheata-mnhmeia/item/71-i-akropoli-kai-to-teixos-tis-arxaias-fasralo

Φωτογραφίες από την Ακρόπολη

Τι ωραίο να βλέπεις την πόλη σου από ψηλά?!
Φανταστείτε πως νιώθουν οι πολίτες των Φαρσάλων καθώς ανεβαίνουν και βλέπουν την πόλη τους...

Η θέα που συναντάς καθώς ανεβαίνεις πιο πάνω από την Ακρόπολη.... Απλά μαγευτική!

Μόλις φθάσεις στην κορφή βλέπεις αυτό το εκκλησάκι! Είναι πάντα ανοιχτό για να ανάψεις ένα κεράκι με την προϋπόθεση να το σβήσεις καθώς φύγεις!

Η θέα πίσω από την Ακρόπολη!

    Η Ακρόπολη έχει ωράρια λειτουργίας και φύλαξη ... Ο λόγος είναι ότι βρίσκεται μες το πράσινο και υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς αλλά και φυσικά μην λεηλατήσουν το μέρος... Είναι ευχάριστη η διαδρομή με τα πόδια και ευνοεί για όσους δεν αντέχουν το περπάτημα και με το αυτοκίνητο!

Ταμπάκος των Φαρσάλων

    Ο αείμνηστος πρώην δήμαρχος Φαρσάλων Λάκης Βαϊρακλιώτης, αναφέρει για τον Απιδανό ποταμό, σε δημοσίευμά του τα εξής:

 «Ο Απιδανός ποταμός της αρχαίας Φαρσάλου (Ταμπάκος των Φαρσάλων) επήγαζε (ανέβλυζε) στη Φάρσαλο, στις υπώρειες του προϊστορικού λόφου, όπου μέχρι το 1953 υψώνονταν ο μιναρές του Φετίχ Τζαμί, και σήμερα ο ναός της Αγίας Παρασκευής. Έρεε από το νότο προς βορρά και στρεφόμενος ύστερα δυτικά όπου ενώνονταν με τον Ενιππέα ποταμό, χύνονταν στα άλλα μικρά ποταμάκια, στον Πηνειό. Η λέξη «Απιδανός» σχετίζεται με την ινδοευρωπαϊκή ρίζα DANU, που σημαίνει υγρασία, δροσιά, σταγόνα, νερό, ποταμός. Μια άλλη άποψη ετυμολογεί τον «Απιδανό» από το πανάρχαιο ρήμα «πιδύω», δηλαδή πηγάζω, αναβρύζω (εξ ου και: πίδαξ - ακος). Η τρίτη άποψη ετυμολογεί την λέξη «Απιδανός» από τις επιμέρους λέξεις άπιος, δα και νάω, ήτοι υπερβολικός, ρέων μακράν».

   Ο Απιδανός ποταμός αναφέρεται στην αρχαιοελληνική γραμματεία, από τον Ηρόδοτο (ως «απιδανός» Ιωνική διάλεκτος).

   Όταν ιστορείται η εκστρατεία του Ξέρξη στην Ελλάδα, το 480 π.Χ. τότε, ο Απιδανός μόλις που μπόρεσε να επαρκέσει, με το νερό του, στις τεράστιες ανάγκες των Περσών. Επίσης, αναφέρεται από τον γεωγράφο Στράβωνα που περιγράφει τη ροή του Ενιππέα, κοντά στη Φάρσαλο και τη συμβολή του με τον Απιδανό.

    Ο Ευριπίδης στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι (713) λέει: «Απιδανόν αμφί ποταμόν εν Φθίας όροις» εννοώντας ότι ο μυθικός Αχιλλεύς κατοικεί εκεί δηλαδή στην περιοχή της Φθίας και ειδικότερα στην πόλη (Άστυ) Φάρσαλο (πρβλ. στίχος 812, γην γαρ λιπών Φάρσαλον).

     Ο ίδιος ο Ευριπίδης αναφέρεται στον Απιδανό και στο έργο του «Εκάβη» (στ. 451): Τον αποκαλεί πατέρα ωραίων υδάτων και πλούτο του Κάμπου», «Ένθα των καλλίστων υδάτων πατέρα Απιδανόν πεδία λιπαίνειν...». Ο Λατίνος Οβίδιος τον ονομάζει «Senex» δηλαδή παλαιόν.

     Σημειωτέον ότι ο Απιδανός σχετίζεται και με τον μυθικό Αριστέα ή Αρισταίο, γιο του θεού Απόλλωνα. Υπήρξε ο βοσκός των κοπαδιών των Μουσών στις υπόρειες της Όθρυος «παρά τις όχθες του Απιδανού ποταμού» και ένα είδος «αγροτικού» θεού, προστάτης της κτηνοτροφίας και της μελισσοκομίας.

   Αλλά και ο Θουκυδίδης μνημονεύει τον Απιδανό. Αναφέρεται στον Σπαρτιάτη στρατηγό Βρασίδα που διήλθε από τα Φάρσαλα, το θέρος του 424 π.Χ. (περίοδος του Πελοποννησιακού πολέμου) και στρατοπέδευσε έξω από τα τείχη της πόλης «επί τω Απιδανώ ποταμώ...».

   Στους βυζαντινούς χρόνους και συγκεκριμένα το 997 μ.Χ. ο Βυζαντινός στρατηγός Νικηφόρος Ουρανός «τον Απιδανόν διαβάς ποταμόν», κατέκλυσε τον Βούλγαρο Σαμουήλ, στον Σπερχειό.

     Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ο Απιδανός ονομάζεται «Γκιόλ Πινάρ» δηλαδή υδρόλακκος, το έτος 1608. Ενώ στην ύστερη τουρκοκρατία μνημονεύεται ως «Ταμπάκος» και η γύρω περιοχή «Ταμπάχανα», λόγω του ευρισκόμενου εκεί βυρσοδεψείου, τουρκιστί «Ταμπάκ - Χανέ» (πλύση δερμάτων - τομαριών).

      Οι περιηγητές, Έλληνες και ξένοι, που διήρχοντο ή διέμειναν στα Φάρσαλα, επί Τουρκοκρατίας, αναφέρονται, πάντοτε, στον Απιδανό - Ταμπάκο, ως χώρο αναψυχής (με τα Πλατάνια γύρω και γραφικά καφενεδάκια). Στον ίδιο χώρο οι Φαρσαλινές έπλεναν τον ρουχισμό τους με τον «θρυλικό» κόπανο και στα νερά του ρίχνονταν ο Σταυρός τα Θεοφάνεια.

    Από τα ύδατά του υδρευόταν, η πόλη των Φαρσάλων. Πλάι, στις πηγές του, τελούνταν, εξάλλου, η ονομαστή, ετήσια, οκταήμερη εμποροπανήγυρη (το Παναΐα Παζάρ) στις 15 Αυγούστου, ηλικίας 400 ετών.

Στους σεισμούς του 1957 οι πηγές του Απιδανού στέρεψαν επί τρεις ώρες και αργότερα τα νερά του ελαττώνονταν με συνέπεια στη δεκαετία του 1970 ο Απιδανός να στερέψει ολότελα όντας μέχρι σήμερα μια απλή «θέση» (χώρος) κι όχι η πάλαι ποτέ υδάτινη χαρά των Φαρσάλων. Αλλά ο Απιδανός ποταμός έχει θέση ως μνεία και στη νεοελληνική ποίηση.

     Ο μεγάλος ποιητής μας Κωστής Παλαμάς (1859-1943) τον αναφέρει στο έργο του «Η φλογέρα του Βασιλιά» γραμμένο γύρω στα 1900 και εκδοθέν το 1910. Στον λεγόμενο «πέμπτο λόγο» του επικολυρικού αυτού ποιήματος - ποταμού, όπου προφητεύεται το ευοίωνο μέλλον της Ελλάδος, πριν τις εθνικές εξορμήσεις του 1912, και με ήρωα τον Βυζαντινό Βασίλειο Β' (αναλογικώς κάτι σαν τον Διγενή Ακρίτα), περιγράφονται διάφορες περιοχές της χώρας μας, φορτωμένες με ιστορικές μνήμες. Έτσι, σε ό,τι αφορά στη Θεσσαλία, αναφέρονται ο Όλυμπος, το Πήλιο, ο Πηνειός κ.λπ. κι εν τέλει ο Απιδανός ποταμός των Φαρσάλων. Ο Φιλίστωρ και Φιλάρχαιος Κ. Παλαμάς, αναφέρει:

      «Και να το Φαρσαλίτικο ποτάμι, να κι ο αρχαίος/ ο Απιδανός το ξέχασε μπορεί και τ' όνομά του/ μα πάντα στο θυμητικό κρατά και μουρμουρίζει/ πολέμους και πολέμαρχων περάσματα και λόγια/ που ομπρός του σταματήσανε να πάρουν κάποια ανάσα/ για συντριμμένου από ντροπή, για στα φτερά της νίκης»...

πηγή:  

http://www.thessalianews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=12079%3Aapidanos-farsala&Itemid=90

       Έφτιαξαν λοιπόν ένα έργο ώστε να μπορούν να το βλέπουν οι επισκέπτες υπάρχει όμως ένα μεγάλο αλλά!! Είναι με πλακάκια και το μέρος όπου βάφτισε τον Αχιλλέα η Θέτις δεν φαίνεται και τόσο καλά .... Για να μην πω ότι όποτε έρχονται αθίγγανοι κάνουν το μπανάκι τους εκεί και αφού δεν ανανεώνεται ,ειδικά, το καλοκαίρι το νερό η περιοχή εκεί βρωμάει ...

      Εδώ θα μπει η σοφή πρόταση του Θείου μου : " Ο Αχιλλέας στα πλακάκια βαφτίστηκε? " ... Και έχει δίκιο ... Γιατί τόσο πλακάκι και μοντερνισμός?! .... 

   Δεν θα ήταν ωραίο να υπήρχε φυσική ομορφιά και να υπήρχε κάποιος που να περιποιείται το μέρος ?! .... Δεν χρειάζονται πολυτέλειες σε αρχαιολογικά μέρη .... Από μόνα τους είναι θησαυροί !!!