ΛΕΟΝΤΙΟ (Αρχαία Πόλη)

      

      Το Λεόντιο ήταν αρχαία πόλη της Αχαΐας.

Είχε ιδρυθεί από τους Ίωνες και ήταν μέλος της Ιωνικής Δωδεκάπολης ή Κοινό των Αχαιών. Ήταν ορεινή πόλη και βρισκόταν κοντά στα αρχαία σύνορα της Αχαΐας και Αρκαδίας κοντά στην σημερινή Βλασία Καλαβρύτων, όπου έχουν βρεθεί και ανασκαφεί μυκηναϊκοί τάφοι, τα αρχαία τείχη και αρχαίο θέατρο του 4ου αιώνα π.Χ..
Στο χωριό Λεόντιο Αχαΐας έχει βρεθεί ναός της Αρτέμιδας ο οποίος βρίσκεται πάνω στον αρχαίο δρόμο που οδηγούσε στην Αρκαδία. Οι διαστάσεις του ναού είναι 35 x 11 μέτρα.

Η πόλη καταστράφηκε στα τέλη του 3ου αιώνα π.Χ. από τον Φίλιππο Ε΄. Από την πόλη αυτή καταγόταν και ο στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας Καλλικράτης. Το Λεόντιο είχε δημιουργήσει πιθανότατα και αποικία στη Χίο τα Λεοντόποδα. 

 Κατά τον Πλίνιο στο Λεόντιο υπήρχε μια πηγή που όποιος έπινε νερό πέθαινε μετά από τρεις ημέρες.

                           Μεσαίωνας

Το χωριό καταγράφεται "Στο Κατάστιχο Τιμαρίων Β. Δ. Πελοποννήσου, 1461/1463" (Β. Παναγιωτόπουλος), που συντάχθηκε την περίοδο που οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Πελοπόννησο. Στον κατάλογο αυτόν αναφέρεται ως Τιμάριο με αύξοντα αριθμό 82, χωριό με ονομασία Grozoymista με 20 οικογένειες και τιμαριωτικό εισόδημα 1349akçe "άσπρα" (ασημένια νομίσματα). Είναι φανερό ότι το όνομα Grozoymista είναι παρεκφορά της λέξης Γουρζούμισα, μια και δεν μοιάζει με κανένα άλλο τοπωνύμιο. Επίσης ο Κ. Ν. Τριανταφύλλου στο έργο του "Ιστορικό Λεξικό των Πατρών" αναφέρει ότι: "αναγιγνώσκεται χωρίον στα «Πελοποννησιακά» Η΄450 και ως Γαζάμισα" που αναμφίβολα πρόκειται για τη Γουρζούμισσα.

Μετά της ανεξαρτησία

Το 1835 το χωριό ορίστηκε ως έδρα του Δήμου Παναχαιών με την ονομασία Γουζουμίστα ή Γουρζούμισσα. Το 1840 μετά τη διάλυση του Δήμου Παναχαιών εντάχθηκε στο Δήμο Φαρρών. Το 1912 το χωριό αναγνωρίστηκε ως κοινότητα "...έχουσα 300 και πλέον κατοίκους και σχολείο στοιχειώδους εκπαιδεύσεως με το Β.Δ. 3/1912" (ΦΕΚ: 256/28-8-1912). Σύμφωνα με τις επίσημες απογραφές του νεοελληνικού κράτους η δημογραφική εξέλιξη της κοινότητας Γουρζούμισσας, είχε ως εξής: το 1879 αριθμούσε 834 κατοίκους, το 1889 καταγράφηκαν 906, το 1896 είχε 1007 και το 1907 είχε 1002 κατοίκους.

Σύγχρονη Εποχή

Ακολουθώντας τη μοίρα πολλών αγροτικών κοινοτήτων της Ελλάδας πολλοί κάτοικοι του χωριού μετανάστευσαν αρχικά τα χρόνια 1905-1920 για τις ΗΠΑ και αργότερα μετά τον 2ο παγκόσμιο Πόλεμο κατά τα έτη 1960-1970 κυρίως προς Αυστραλία και Ν.Αφρική. Στη σύγχρονη ιστορία σημαντικό γεγονός που έλαβε χώρα στα περίχωρα του χωριού, είναι η γνωστή Μάχη του Λεοντίου ανάμεσα σε ομάδα ανταρτών του ΕΛΑΣ και του 3ου συντάγματος "ειδικού πολέμου" της ιταλικής Μεραρχίας Πιεμόντε υπό τον ταγματάρχη Γκασπάρο, τον επονομαζόμενο και "ανταρτοφάγο". Επικεφαλής των ανταρτών ήταν ο καπετάνιος Μίχος. Στις 14 Ιουλίου του 1943 ξεκίνησε η μάχη με ενέδρα των ανταρτών. Στη μάχη που ακολούθησε οι Έλληνες πατριώτες κυριολεκτικά διέλυσαν τις ιταλικές κατοχικές δυνάμεις οι οποίες έχασαν γύρω στους εβδομήντα άνδρες όλο τον οπλισμό και τα υποζύγια τους. Με τα υλικά αυτά ενισχύθηκε αποφασιστικά η μαχητική ικανότητα του ΕΛΑΣ της βόρειας Πελοποννήσου. Αργότερα ως αντίποινα το χωριό κάηκε από τις κατοχικές δυνάμεις που σκότωσαν τουλάχιστον δέκα χωριανούς. Πολλοί κάτοικοι του Λεοντίου συμμετείχαν ενεργά στον εφεδρικό ΕΛΑΣ και τις οργανώσεις του ΕΑΜ παρέχοντας ουσιαστική υποστήριξη στον απελευθερωτικό αγώνα τα χρόνια της κατοχής 1941-1944.

Λαϊκές παραδόσεις

Από το Λεόντιο πέρασε ο Απόστολος Ανδρέας, αφού περιπλανήθηκε κυνηγημένος από τους Ρωμαίους έφτασε στο χωριό, αλλά οι κάτοικοί του τον αντιμετώπισαν άσχημα μην ξέροντας ποιος είναι. Μάλιστα στην θέση Πάτημα υπάρχουν δύο πλάκες που λέγεται ότι εκεί πάτησε ο Άγιος, στην μία αποτυπώθηκε το παπούτσι του και στην άλλη το δεξί του πόδι, αφού είχε χάσει το παπούτσι.

Μια άλλη παράδοση λέει ότι ο Απόστολος ερχόμενος εκεί κυνηγημένος από τους στρατιώτες που τον έψαχναν για να τον συλλάβουν, συνάντησε έναν χωριανό που έσπερνε το χωράφι του και του λέει "αν δεις στρατιώτες και σε ρωτήσουν, που κρύφτηκα, να μην το μαρτυρήσεις πως ήρθα από εδώ, γιατί θέλουν να με σταυρώσουν". Ο χωριάτης δεν ήξερε ποιος ήταν, αν και απόρησε. Όταν είδε ότι μπροστά έσπερνε και πίσω φύτρωνε, πρόδωσε τον άγιο μαρτυρώντας τον στους στρατιώτες. Αυτοί τον έδεσαν πισθάγκωνα τον πήγαν στην Πάτρα, όπου και σταυρώθηκε.

Πηγή 

Wikipedia 

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ 

sphlaio-kastanias-monemvasia.

elafonhsos.