Στην αρχαιότητα η νήσος ονομαζόταν Υδρέα , σύμφωνα με την μαρτυρία του Παυσανία , αλλά και οι Υδρίη και Υδρέια. Ήταν για πολλούς αιώνες σχεδόν ακατοίκητη και η λιγοστοί κάτοικοί της φαίνεται ότι ήσαν Δόλοπες ή Δρύοπες.
Κατά τη Βυζαντινή εποχή ονομαζόταν και Νύδρα- ασφαλώς από τη συνεκφορά του άρθρου της αιτιατικής "πηγαίνω στην Ύδρα - στη Νύδρα"- ενώ ο κάτοικος του νησιού λεγόταν Νυδριώτης . Οι Βενετοί εξ'άλλου την αποκαλούσαν Σύντρα και Ύντερ. Το Σύντρα τούτο ασφαλώς εξυπακούει το ελληνικό "(ει)ς Ύδρα - Σύδρα", γλωσσικό φαινόμενο που γίνεται και με άλλα τοπωνύμια της ίδιας εποχής .
Μόνο τον 15ο αιώνα η Ύδρα άρχισε να αποκτά ξεχωριστή οντότητα . Από το 1460 μερικές εκατοντάδες Ελληνορθόδοξοι - που είχαν προσκληθεί στην Πελοπόννησο από τους δεσπότες του Μυστρά Μανουήλ Κατακουζηνό και Θεόδωρος Παλαιολόγος, για να αποτελέσουν φραγμό στις επιδρομές των Τούρκων- αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε αυτό το απόκρημνο και άγονο νησί όπου ζήτησαν καταφύγιο.
Συνέβη δηλαδή και με την Ύδρα ό,τι είδαμε ότι έγινε και με τις γειτονικές Σπέτσες . Σε λίγο όμως άρχισαν να καταφθάνουν και στην Ύδρα , ότι συνέβη και στις Σπέτσες , και ελληνικές οικογένειες , κυρίως από την Μονεμβάσια . Ανάμεσα σ'αύτες ήταν κατά το 1580 και η οικογένεια Ζέρβα , από την οποία κατάγονται οι Κουντουριώτηδες , που αυτό το επώνυμο Ζέρβας έφεραν αρχικά.
Από αυτό το εθνολογικό μείγμα Αλβανόφωνων και Ελλήνων προήλθε ο νεότερος δυναμικός πληθυσμός των Υδραίων που ήσαν δίγλωσσοι -μιλούσαν δηλαδή και ελληνικά και αλβανικά- είχαν όμως ισχυρότατη ελληνική συνείδηση.
Οι κάτοικοι αυτοί της τραχείας νήσου αρχικά ήσαν κτηνοτρόφοι . Γρήγορα όμως- ακριβώς επείδη δεν μπορούσαν να ζήσουν από τα ισχνά κοπάδια τους - αναγκάστηκαν να καταφύγουν στη θάλασσα . Και τότε οι ορεσίβιοι εκείνοι των Ιλλυρικών και των Πελοποννησιακών βουνών μεταμορφώθηκαν ως δια μαγείας σε δεινούς ναυτικούς . Εδάμασαν το υγρό στοιχείο , και γρήγορα οι πρώην βοσκοί αναδείχθηκαν σε αληθινούς θαλασσοκράτορες του Αιγαίου .
Η Ύδρα το 1821
Όλοι όμως αυτοί οι κρυμμένοι θησαυροί ανασύρθηκαν και διατέθηκαν για τον Αγώνα του 1821 , στον οποίο η Ύδρα συμμετέσχε ολόψυχα . Πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι η προσχώρηση της νήσου στην επανάσταση υπήρξε βέβαια κεραυνοβόλα και ολοκληρωτική , αλλά εκδήλωσε αφού προηγήθηκε μια μακράν περίοδος κατά την οποία οι μεγάλοι καραβοκυραίοι , οι " νοικοκυραίοι "που αποτελούσαν την κορυφαία και διευθυντική ομάδα των προεστών είχε δείξει εξαιρετική επιφύλαξη στην επαναστατική ιδέα του λυτρωμού .
Είχαν προηγηθεί πικρές απογοητεύσεις και πικρότερες εμπειρίες , όπως μια πρόσφατη ήταν στα Ορλώφικα του 1770, οπότε ρήμαξε ο κατακαημένος ο Μοριάς . Κατά το 1770, οι Υδραίοι είχαν αρνηθεί να πάρουν μέρος στην επανάσταση της Πελοποννήσου . Είχαν αρνηθεί επίσης να συνεργαστούν , εναντίον των Τούρκων , με τον τολμηρό Λάμπρο Κατσώνη, με αποτέλεσμα ο περίφημος εκείνος ναυμάχος να έρθει έξω από την Ύδρα και να βομβαρδίσει την πρωτεύουσα του νησιού τους .
Για το γεγονός εκείνο απέκτησαν τότε οι Υδραίοι την εύνοια της υψηλής πόλης , και χάρη σ'αυτήν επωφελήθηκαν σε μέγιστο βαθμό από τις συνθήκες του Κιουντσούκ Καϊναρτζή το 1774 και των Παρισίων το 1783 , με πρακτικό αποτέλεσμα με τη μεγάλη ανάπτυξη του ναυτικού τους .
Επήραν μάλιστα και την ίδια να εξοπλίζουν τα εμπορικά καράβια τους , για την άμυνα εναντίον των πειρατών . Έτσι όμως , όταν κηρύχθηκε η επανάσταση του 1821 , υπήρχε στην Ύδρα ένας έτοιμος και τέλεια οργανωμένος πολεμικός στόλος .
Κατά την ύπαρξη του αγώνος η νήσος Ύδρα βρισκόταν σε πλήρη ακμή . Είχε 28.200 κάτοικους , 96 μεγάλα πλοία πρώτης τάξεως και 62 άλλα δευτέρας τάξεως, και είχε επιπλέον πολυάριθμα πλοιάρια , καϊκια και βάρκες .
Οι "νοικοκυραίοι" λοιπόν δίσταζαν να αναλάβουν πρωτοβουλία .
Αλλ'ο πλοίαρχος Αντώνης Οικονόμου παρέσυρε το λαό του νησιού , και όλοι μαζί κατέλυσαν το καθεστώς των προεστών , οι οποίοι έπειτα προσχώρησαν και αυτοί με όλα τους τα πλούτη .
Ο Υδραίικος στόλος , έχοντας διάσημους ναύαρχους που κορυφαίος τους αναδείχτηκε ο Ανδρέας Μιαούλης , εξετέλεσε κατά την επανάσταση κολοσσιαίο έργο , σε αναγνώριση των υπηρεσιών της Ύδρας η Συνέλευση του 1844 της παραχώρησε το ειδικό προνόμιο να στέλνει επί ένα αιώνα στην Βουλή τρείς βουλευτές , ανεξάρτητα από την εκλογική βάση και την αναλογία πληθυσμού που θα εφαρμοζόταν εκάστοτε για τις άλλες γεωγραφικές περιοχές του κράτους .
Έπειτα όμως από την απελευθέρωση η 'Υδρα άρχισε να φθίνη . Την ξεπέρασε ως ναυτικός και ιδίως ως εμπορικό κέντρο η Σύρος .
Παράλληλα η εξαφάνιση ιστιοφόρου ναυτιλίας έκαμε την Ύδρα να χάσει και αυτήν ακόμη την οικονομική της βάση .
Οι Υδραίοι, έπειτα απ'αυτή τη σκληρή πραγματικότητα , ακούραστοι και θαρραλέοι όσο και η γνωριμία τους τρικυσμένη θάλασσα , εστράφησαν στην σπογγαλιεία και σαν σφουγγαράδες διέπρεψαν όχι λίγο.
Κατά τις τελευταίες όμως δεκαετίες η νήσος Ύδρα γνώρισε νέα και μεγάλη πηγή πλούτου τον τουρισμό.
Το νησί της Ύδρας , χάρη στον τουρισμό του , είναι σήμερα γνωστό σε όλη την Υφήλιο.
πηγές
βιβλίο "ΜΕΓΑΛΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΝΟΜΠΕΛ" ΤΟΜΟΣ 10 ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΣΕΙ ΤΩΜ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Χ.Ρ. ΓΙΟΒΑΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου