Η περιοχή που πρωτοκατοικήθηκε στις έυφορες εκτάσεις πιο έξω από την πόλη της Κηφισιάς αποκαλείτο από τους πρώτους κατοίκους "Γλυκόβρυσις", όπως αναφέρεται και σε χάρτη του 1924.
Η λαϊκή παράδοση αναφέρει πως στο ναϊσκο της Αγίας Βαρβάρας υπήρχε ένας μεγάλος πλάτανος από τον κορμό του οποίου πήγαζε νερό. Σύμφωνα με την ίδια παράδοση λύκοι και τσακάλια κατέβαιναν από τα άγρια δάση του Κηφισού στην περιοχή για να ξεδιψάσουν. Έτσι προέκυψε η ονομασία του Δήμου "Λυκόβρυση" από τα συνθετικά "Λύκος" και "Βρύση".
Οι πρώτες οικογένειες που κατοικούν στην περιοχή έρχονται στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα από την Άνδρο και τη Νάξο μετά τις κακουχίες που βιώνουν κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο . Οι κάτοικοι συσυγκεντρώνονται γύρω από το ναϊσκο της Αγίας Βαρβάρας, η οικοδόμηση του οποίου ανάγεται στο 17ο αιώνα μ.Χ .
Η λαϊκή παράδοση αναφέρει πως στο ναϊσκο της Αγίας Βαρβάρας υπήρχε ένας μεγάλος πλάτανος από τον κορμό του οποίου πήγαζε νερό. Σύμφωνα με την ίδια παράδοση λύκοι και τσακάλια κατέβαιναν από τα άγρια δάση του Κηφισού στην περιοχή για να ξεδιψάσουν. Έτσι προέκυψε η ονομασία του Δήμου "Λυκόβρυση" από τα συνθετικά "Λύκος" και "Βρύση".
Οι πρώτες οικογένειες που κατοικούν στην περιοχή έρχονται στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα από την Άνδρο και τη Νάξο μετά τις κακουχίες που βιώνουν κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο . Οι κάτοικοι συσυγκεντρώνονται γύρω από το ναϊσκο της Αγίας Βαρβάρας, η οικοδόμηση του οποίου ανάγεται στο 17ο αιώνα μ.Χ .
Το πρώτο όμως μεγάλο πληθυσμιακό κύμα καταφθάνει το 1922 από πρόσφυγες της Μικράς Ασίας που λαμβάνουν από το ελληνικό κράτος κλήρους γης στα περίχωρα των Αθηνών και της Κηφισιάς. Άλλες οικογένειες εγκαθίστανται στις γειτονιές περιοχές των Ποδαράδων , του Ποδονιφτη και στις Κουκουβάουνες .
Στην περιοχή παραθεριζε και ο Νικόλαος Πλαστήρας στο εξοχικό που οικοδομεί, στρατιωτικός με έντονη δράση την περίοδο της μικρασιατικής καταστροφής και μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδος.
Το 1930 η περιοχή βιώνει χρόνια στασιμότητας κατά την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου , ενώ παρέχει καταφύγιο και φαγητό στους Αθηναίους με την πλούσια αγροτική παραγωγή από το κτήμα του Αργύρη, ενώ λίγο αργότερα επιτάσσεται από τους Γερμανούς . Μετά τη λήξη του πολέμου και την άνθιση της βιομηχανικής εποχής στη Γερμανία και την Ευρώπη λειτουργούν στην περιοχή αυτή βιομηχανικές εγκαταστάσεις.
Το 1949 ο μικρός οικισμός της Γλυκοβρύσεως αποσπάται από τις Κουκουβάουνες Αττικής και αναγνωρίζεται ως αυτόνομη "Κοινότητα Λυκόβρυσης" της Ανατολικής Αττικής , συγκεντρώνοντας μόλις 300 κατοίκους.
Το 1950 περίπου οικοδομείται ο πρώτος οργανωμένος Ναός Ζωοδόχου Πηγής κοντά στο πευκόφυτο Ρέμα της Πύρνας όπου είναι εγκατεστημένος και ο μικρός ναϊσκος του Αγίου Σπυρίδωνος.
Στα τέλη της δεκαετίας οικοδομείται ο Πύργος του Υδραγωγείου που χρησιμοποιείται για την ύδρευση της κοινότητος. Από τις γεωτρήσεις που γίνονται στο πλούσιο σε νερό έδαφος, το υδροδοτικό φορτίο διοχετευόταν με αντλίες προς τα κάτω, φθάνοντας στους κατοίκους.
Κατά τη δεκαετία του '70 καταφθάνουν στη Λυκόβρυση κάτοικοι προερχόμενοι από τη Θράκη και τον Εβρο που γίνονται ευπρόσδεκτοι από τους λιγοστούς κατοίκους.
Η Λυκόβρυση είναι μια υπέροχη περιοχή με υπέροχους ανθρώπους.... Εντομεταξυ έχει δέντρα που σου δίνει την εντύπωση ότι ακόμα βρίσκεται στα παλαιά χρόνια....
Μια επίσκεψη θα σας κάνει να αγαλλιασεται....
Πηγή: Wikipedia και Google images
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου